
ارتودنسی چیست؟
علل مال اکلوژن و ناهنجار های دندانی-فکی:
1-ارث2-عوامل رشدی تکاملی
3-عوامل محیطی مانند زودتر و دیرتر از موعد کشیده شدن دندان های شیری، تنفس دهانی در کودکی، ادامه عاداتی مثل مکیدن انگشت، جویدن ناخن و اجسام سخت، خوردن پستانک در سنین بالاتر می باشد.

تمام افرادی که دارای نامنظمی و عدم هماهنگی دندانها و فک و یا اصطلاحا مال اکلوژن هستند، به درمان های ارتودنسی دندان نیاز دارند.اگر فک و دندانها به درستی رشد نکنند و در موقعیت نرمال و طبیعی قرار نگیرند، شرایطی به نام مال اکلوژن را ایجاد میکنند. در مال اکلوژن دندان ها کج میشوند و موقعیت نامناسبی به دست می آورند. مال اکلوژن بیماری نیست و بر سلامت جسمی تأثیری ندارد. این وضعیت یک تغییر در موقعیت طبیعی دندان ها است. با این وجود، و هرچند که این وضعیت بیماری تلقی نمیشود، ممکن است روی ظاهر صورت و دندان ها تأثیر بگذارد و منجر به بروز احساساتی مثل خجالت زدگی، کاهش اعتماد به نفس و حتی افسردگی شود و یا روی توانایی خوردن غذا و گفتار نیز تاثیر بگذارد.
بهترین زمان در حالت کلی ،در دوران کودکی است، اما بزرگسالان هم قادر به انجام ارتودنسی هستند و در سنین بالاتر هم این کار را انجام میدهند سن اهمیت کمتری، نسبت به داشتن تعداد مناسب دندان ها دارد. در کودکان ، باید صبر کرد تا تعداد کافی و مناسبی از دندان ها در بیایند و بعد شروع به درمان ارتودنسی کرد پس به طور طبیعی و معمول بهترین زمان برای شروع به مراقبت های مربوط به زیبایی و نظم دندان ها یا همان ارتودنسی که بهترین و بالاترین نتیجه مثبت را خواهد داشت؛ گفتنی است زمان آغاز دیده شدن بی نظمی در دندان هاست که همان زمان ریخته شدن دندان های شیری و اتمام رشد دندان های دائمی است. سازمان دندانپزشکان آمریکا بهترین زمان برای معاینات دندان پزشکی را سن 7 سالگی و بهترین زمان برای آغاز ارتودنسی البته بعد از تشخیص به نیاز 8-9 سالگی می دانند چرا که در این سن طیف رشد مجدد و تغییرات دندان ها قابل تشخیص است و اگر مشکلی در شکل دندان ها و یا حتی سلامت آنها وجود داشته باشد در بهترین زمان تشخیص داده می شود. در این سنین به دلیل شروع رشد دندان های آسیاب بزرگ دندانپزشک توانایی ارزیابی حالات و فرم بندی دندان ها را دارد و به راحتی می تواند تشخیص دهد که فک بالا و پایین در چه زاویه ای نسبت به عقب و جلو بودن قرار خواهند گرفت. نظر کلی دندانپزشکان ایران و کشورهای اروپایی و آمریکایی بر این است که حداکثر فرصت زمانی تا 10 و تعداد معدودی تا 12 سال است و بعد از آن نتیجه دلخواه به راحتی حاصل نمی شود و بعد از این سنین رشد دندان ها و فک تا حد بالایی کامل شده اند.
عموما افرادی که مشکلات زیر را دارند نیاز به ارتودنسی دندان دارند:
-
بیرون زدگی دندان ها و یا اورجت دندان های جلویی
-
نامرتب بودن دندان ها و به هم ریختگی یا کراودینگ
-
وجود دندان نهفته
-
عدم تقارن دندان ها
-
دیپ بایت یا جلو زدگی دندان های فک بالایی
-
ریورس بایت
-
نیش باز یا اپن بایت
-
آندر بایت
-
کراس بایت
-
وجود فاصله بین دندان ها
روش درمان:
درمان ارتودنسی به دو صورت 1- متحرک و 2- ثابت انجام می گیرد.
1- ارتودنسی متحرک در سنین پایین تر و با انجام قالب گیری و ساخت پلاک ارتودنسی آکریلی صورت می گیرد که قابل خارج شدن از دهان بیمار است و موقع غذا خوردن و یا ورزشهایی که با ضربه سروکار دارد، از دهان بیرون آورده می شود. بیمار هفته ای یکبار جهت معاینات دوره ای به دندانپزشک مراجعه می کند، طول درمان از 6 ماه تا یک سال و نیم می باشد.
2- ارتودنسی ثابت، در سنین بالاتر و ناهنجاری های پیچیده تر با چسباندن سیم و براکت های ارتودنسی به دندان گذاشته می شود. مدت درمان از 6 ماه تا 3 سال طول می کشد.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی ثابت


تماس اضطراری